در سال های اخیر علاوه بر غیبت از کار به سبب بیماری (Sick leaves) به عنوان بخش عمدۀ علل غیبت از کار (Absenteeism)، حضور بر سرِ کار علیرغم ناخوشی (Presenteeism) نیز مورد توجّه قرار گرفته است. حضور بر سرِ کار علیرغم ناخوشی (Presenteeism) می تواند موجب کاهش بهره وری (Productivity)، تضعیف سلامت نیروی کار و در مواردی شیوع بیماری در محیط کار شود.
حضور بر سرِ کار علیرغم ناخوشی (Presenteeism) در مشمولین برخی مشاغل خاصّ مانند معلّمان، پرستاران و پزشکان بیشتر مشاهده می شود. حجم کار زیاد نیز از دیگر عوامل حضور بر سرِ کار علیرغم ناخوشی (Presenteeism) محسوب می شود. مشکلات مالی و نگرانی نیروی کار به سبب از دست دادن کار در شرایط سخت اقتصادی نیز می تواند انگیزه ای برای حضور بر سرِ کار علیرغم ناخوشی (Presenteeism) باشد. در مواردی ممکن است علاقۀ بیش از حد به کار نیز موجب حضور بر سرِ کار علیرغم ناخوشی (Presenteeism) شود. در این شرایط نیروی کار علیرغم رنج بردن از علائم و تظاهرات بیماری بر سر کار حضور می یابد.
تمارض (Malingering) یا خود را بیمار جلوه دادن و طفره رفتن از زیر کار (Goofing) با حضور بر سرِ کار علیرغم ناخوشی (Presenteeism) متفاوت بوده و در محاسبۀ آن منظور نمی شود. بنابراین حضور بر سرِ کار علیرغم ناخوشی (Presenteeism) به معنی حضور بر سرِ کار به سبب بیماری یا ناخوشی است که خارج از کنترل فرد باشد. این ناخوشی می تواند موجب افت کارآیی (Performance) در فرد شود.