تا حدود چهل سال پیش پزشکان با دیدن یک کودک چاق و تُپل به پدرها و مادرها اطمینان می دادند که بچۀ آنها در حال رشد بوده و رشد نیز یک پدیدۀ طبیعی برای همۀ بچه ها به حساب می آید. با گذشت زمان بسیاری از محققین به این باور رسیدند که میلیون ها کودک و نوجوان در جهان دچار اضافه وزن و چاقی هستند. برآورد می شود چهل و یک میلیون کودک در سنین زیر 5 سال و سیصد و چهل میلیون کودک و نوجوان درسنین 5 تا 19 سال در جهان دچار اضافه وزن و چاقی باشند (WHO, 2016).
نتایج یک مطالعۀ گسترده در سطح تعداد قابل توجّهی از کشورهای جهان نشان می دهد شیوع چاقی در سنین 5 تا 19 سال در پسران و دختران به ترتیب 7.8 و 5.6 درصد از جمعیّت آنها را شامل می شود. این در حالی است که در بسیاری از مناطق برخوردار از جهان شامل مناطقی از خاور میانه شیوع ناحیه ای چاقی در کودکان بیش از 20 درصد گزارش شده است (Abarca-Gomez et al., 2017). در حال حاضر شیوع اضافه وزن و چاقی در کودکان و نوجوانان در کشورهای توسعه یافته و کشورهای در حال توسعه به ترتیب 23 و 13 درصد از جمعیّت گزارش شده است (Ng et al., 2014).
مرور مطالعات انجام شده در کشورمان در پانزده سال اخیر حاکی از آن است که شیوع اضافه وزن و چاقی در بین دانش آموزان ایرانی فاصله ای قابل توجّه با همتایان غربیِ آنها دارد (Khazaei et al., 2016). با این حال با توجّه به تغییرات سریع در سبک زندگی کودکان و نوجوانان ایرانی در سال های اخیر از هم اکنون باید به طور فعّال برای بهبود اُلگوی تغذیه و فعّالیت بدنی نسل جوان برنامه ریزی و اقدام شود.
